Başlamadan Bitirmek

Bir fikir gelir, heyecan başlar ama birkaç dakika sonra yerini endişeye bırakır: Ya rezil olursam?

Ya dalga geçerlerse? İşte tam bu noktada birçok hayal, hayata hiç geçmeden zihinde çürür.

Başarısızlık korkusu, girişimin önündeki en görünmez ama en güçlü duvardır.

Evrimsel olarak beyin, tehlikeye karşı uyarılmak üzere programlanmıştır.

Bu sistem, fiziksel hayatta kalma için tasarlanmış olsa da sosyal hayatta da aynı refleks devrededir.

Yani sosyal çevrede ‘başarısız olmak’ da beyin için bir tehdit olarak algılanır. Bu da kaçınma davranışlarını tetikler.

Birçok kişi başarısını kimliğiyle özdeşleştirir.

Bu nedenle başarısızlık, sadece bir sonuç değil, “yetersizim” hissini de beraberinde getirir.

Bu durum özgüven kaybına ve kronik ertelemeye neden olabilir.

Aile baskısı ve mükemmeliyetçi yetiştirilme biçimi

Toplumsal yargı korkusu

Daha önce yaşanmış başarısız deneyimler

Sosyal medya ile gelen sürekli karşılaştırma
gibi faktörler, bu korkuyu besler. Özellikle “beğenilmeme” ve “eleştirilme” korkusu, bireyin üretim cesaretini törpüler.

Küçük adımlarla başlamak

Başarısızlığı bir öğrenme deneyimi olarak görmek

Süreci sonuca tercih etmek

Eleştiriyle başa çıkma becerileri geliştirmek
bu sürecin anahtarları olabilir.

Unutulmamalı ki başarıya giden yolda en az birkaç başarısızlık durağı vardır.

En büyük başarısızlık, denememek olabilir.

Başarısızlık korkusu, potansiyelimizi bastıran en sessiz düşmandır.

Oysa risk almak, gelişmenin ilk şartıdır.

Denemek cesaret ister; ama pişmanlık daha fazla acı verir.