Eskiden mahalle dendi mi, akla önce sokakta koşturan çocuklar, camdan birbirine seslenen komşular, akşam çayı eşliğinde yapılan sohbetler gelirdi. Şimdi o sokaklar sessiz; çocuklar evlerinde, ekran başında. Mahalle, yalnızca bir konum değil; sosyal bağların, dayanışmanın ve güvenin filizlendiği yerdir. Ancak şehirleşme, bireyselleşme ve dijitalleşme bu yapıyı hızla aşındırıyor.

Apartman yaşamı yaygınlaştıkça, insanlar arasındaki fiziksel yakınlık arttı ama duygusal bağlar azaldı. Aynı binada yıllarca yaşayıp birbirinin adını bilmeyen insanlar çoğunlukta. Komşuluk ilişkilerinin zayıflaması, toplumsal dayanışmayı ve mahalle güvenliğini de olumsuz etkiliyor.

Tabletler, telefonlar ve dijital oyunlar çocukların ana arkadaşı haline geldi. Sokakta oynanan oyunlar sadece fiziksel değil, sosyal gelişim için de kritikti. Artık çocuklar karşılıklı oyun oynamak yerine bireysel ekran deneyimleriyle büyüyor. Bu da hem yalnızlık hissini artırıyor hem de paylaşma becerilerini zayıflatıyor.

“Mahalle kültürü, çocukların ilk sosyal temaslarını kurduğu ortamdır. Bu ortam kaybolduğunda, bireylerin güven duygusu da zedelenir.”

Yerel yönetimler sokak oyunlarını teşvik eden alanlar oluşturmalı

Mahalle bazlı etkinlikler ve festivaller düzenlenmeli

Güvenli sokak projeleri yaygınlaştırılmalı

Aileler dijital denge konusunda bilinçlendirilmeli

Komşuluk ilişkileri medya ve eğitim yoluyla teşvik edilmeli

Sokakta oyun oynayan çocuk sayısı her yıl azalıyor.

Apartman hayatı komşuluk bağlarını zayıflattı.

Dijital cihazlar mahalle oyunlarının yerini aldı.

Güvenlik endişeleri aileleri sokaktan uzaklaştırıyor.

Uzmanlar, sosyal ilişkileri canlandırmak için yerel projeler öneriyor.