Mahalle aralarında oynanan misket, saklambaç, ip atlama ve sek sek gibi oyunlar, artık birer nostalji haline geldi.

Eskiden çocukların sosyal bağ kurduğu, özgürce hareket ettiği sokaklar, günümüzde sessizliğe büründü.

Peki bu dönüşüm neden yaşandı?

Tablet, akıllı telefon ve bilgisayar oyunlarının yaygınlaşmasıyla birlikte çocuklar zamanlarının büyük kısmını ekran başında geçirmeye başladı.

Eğlence anlayışı dijitalleşirken, fiziksel ve sosyal etkileşim giderek azaldı.

Uzmanlara göre ekran bağımlılığı, çocuklarda iletişim sorunları, dikkat eksikliği ve hareketsizliğe bağlı obezite gibi riskleri de beraberinde getiriyor.

Anne babalar, artan güvenlik kaygıları ve şehirleşmenin getirdiği riskler nedeniyle çocuklarının sokakta oynamasını istemiyor.

Trafik, yabancılarla iletişim korkusu ve kontrolsüz ortamlar nedeniyle “güvende olsun” düşüncesiyle evde kalmaları tercih ediliyor.

Pedagoglara göre, çocukların dışarıda oynaması paylaşma, empati, liderlik, yenilgiyi kabul etme gibi hayati sosyal becerilerin gelişmesi için çok önemli.

Aynı yaş grubundaki çocuklarla bir araya gelmemek, yalnızlık hissi ve sosyal kaygı gibi sorunlara zemin hazırlıyor.

Kentleşmenin etkisiyle çocuklar için uygun oyun alanlarının da azaldığını vurgulayan şehir plancıları, parkların ve yeşil alanların yetersiz olduğunu belirtiyor.

Betonlaşan mahalleler, çocukları dört duvar arasına hapsediyor.

Aileler çocukları kontrollü şekilde sokağa çıkmaya teşvik etmeli

Belediyeler, güvenli ve ulaşılabilir oyun alanları inşa etmeli

Okullar sosyal oyun saatlerini desteklemeli

Ekran süresi yerine fiziksel aktivite süresi artırılmalı

Sosyologlara göre teknolojiyle iç içe büyüyen bu neslin yeni bir mahalle kültürü oluşturması mümkün.

Dijital ve fiziksel dünyanın dengeli bir şekilde harmanlanmasıyla güvenli, paylaşımcı ve sosyal mahalle yaşamı yeniden inşa edilebilir.