Türkiye, bağımsızlık sonrası nüfus oranlarındaki düşüşün önüne geçmek için stratejik adımlar attı. 1923 ile 1960 arasında gerçekleştirilen politikalarla doğum oranlarının artırılması hedeflendi; bu çabalar ekonomiye destek sağlama ve vergi avantajları sunma gibi hamlelerle desteklendi.

Ancak, artan nüfusun iş gücüne ve ekonomiye olumsuz etkileri göz önünde bulundurularak, 1960 sonrası dönemde nüfusun kontrol altına alınması hedeflendi. Nüfus Planlaması Kanunu'nun yürürlüğe girmesiyle doğum kontrolü metotları yaygınlaştırıldı.

2000'li yılların başında, AK Parti yönetimi en az 'üç çocuk' politikasıyla doğum oranlarını artırmayı hedeflese de, daha önceki yoğun nüfus planlamaları, ülkenin demografik yapısında köklü değişimlere yol açtı. Uzmanlar, düşüşün esas sebeplerinin sosyoekonomik değişimler ve modernleşme süreçleri olduğuna dikkat çekiyor.