SOSYAL MEDYADA “İYİLİK GÖSTERİSİ” NE KADAR GERÇEK?

Yardıma muhtaç biriyle selfie, sokak hayvanına mama verirken story, yaşlı bir amcaya uzatılan el ama kameraya pozlu… Peki sosyal medyada paylaşılan “iyilik anları” ne kadar samimi? İşte uzmanların ve psikologların görüşüyle iyiliğin görünür yüzü.

Gülümseyen bir çocuk, elinde oyuncak. Yanında genç bir kadın, diğer elinde telefon… “Bugün bu güzelliği yaşadım, paylaşmak istedim.” Ama bir soru zihnimize kazınıyor: Yardım etmek için mi oradaydı, görünmek için mi? Sosyal medyada özellikle son yıllarda artan bir trend var: “İyilik gösterisi” ya da akademik adıyla yardımperest narsisizm. Yani yapılan yardımların, desteklerin, bağışların görünür kılınması, hatta bazen metalaştırılması.  İYİLİK Mİ, İMAJ YÖNETİMİ Mİ? Uzmanlara göre bu davranışların temelinde birkaç neden yatıyor: Beğeni ve onay ihtiyacı Kendini iyi biri gibi göstermek Sosyal statü yükseltme arzusu Vicdani rahatlama için dış teyit arayışı Birçok sosyal medya kullanıcısı, iyi bir şey yaptığı anda kamera açıyor. Bu da iyiliğin özünü sorgulatıyor.  UZMAN GÖRÜŞÜ: “İyilik, görünürlükle yarıştığında anlam kaybeder. Yardım ediyorsanız, bunun en doğru ölçüsü paylaşım değil iz bırakmaktır.” — Uzman Psikolog Dr. S.D.  ARAŞTIRMALAR NE DİYOR? Harvard Business Review tarafından yayımlanan bir çalışmada, “görüntülenebilir yardımların, anonim yardımlardan daha fazla benlik doyumu sağladığı” ancak toplumsal güveni azaltabildiği belirtildi.  İYİLİĞİ NE ZAMAN PAYLAŞMALI? Uzmanlara göre bazı durumlarda iyiliğin paylaşılması: İlham verici olabilir Yaygın etki yaratabilir Kampanyalara dikkat çekebilir Ancak bu paylaşımların: Yardım edilen kişinin mahremiyetini ihlal etmemesi Gösterişe dönüşmemesi Gerçekten samimi ve örnekleyici amaç taşıması gerekiyor.  SENİN İYİLİĞİN KİME GÖRÜNMELİ? En iyi iyilik, görünmeden yapılan mı? Yoksa görünerek örnek olan mı? Bu çizgiyi herkes kendi içinde çizer. Ama şu soru hep kalır: “Eğer kamera olmasaydı, yine de yardım eder miydin?”