In today’s economy, success is measured in speed: faster delivery, quicker returns, shorter meetings. Yet we rarely ask: what are we rushing toward? Speed simplifies complexity. That’s the danger. We make decisions before we understand them. We produce more but connect less. We grow GDP, but shrink reflection. We now treat slowness as inefficiency. But sometimes, what takes time is what truly lasts. Wisdom, trust, understanding — none of them are fast products. In chasing immediacy, we may be losing meaning. “The economy loves speed. But meaning prefers time.” — Dr. Oliver Bennett  Türkçe Tercümesi: Bugünün ekonomisinde başarı, hızla ölçülüyor: daha hızlı teslimat, daha çabuk geri dönüş, daha kısa toplantılar. Ama nadiren sorarız: bu hızla nereye koşuyoruz? Hız, karmaşıklığı basitleştirir. Tehlike de burada başlar. Anlamadan karar veririz. Daha çok üretir ama daha az bağ kurarız. GSYH büyür, ama düşünce küçülür. Yavaşlık artık verimsizlik sayılıyor. Oysa zaman alan şeyler kalıcıdır. Bilgelik, güven, anlayış… hiçbiri hızlı doğmaz. Anı yakalarken anlamı yitiriyor olabiliriz. “Ekonomi hızı sever. Ama anlam, zamana ihtiyaç duyar.” — Dr. Oliver Bennett  Özetlersek.. Hız, ekonomik verim sağlarken düşünsel derinliği azaltır. Yavaşlık; güven, bilgelik ve kalıcılık için gereklidir. Modern ekonomide hızla birlikte anlam kaybı yaşanıyor.