Sessiz Çığlıkların Dili: Oyun Terapisinde Bir Çocuğun Yolculuğu

Uzm. Psk. Serra Nimet Denge, oyun terapisinin çocukların iç dünyasına açılan en güvenli kapı olduğunu söylüyor: “Bazen en çok konuşmak isteyen çocuklar, en sessiz olanlardır.”

  Soru: Hocam, öncelikle sizi tanıyabilir miyiz? Uzm. Psk. Serra Nimet Denge: Merhaba, ben Uzm. Psk. Serra Nimet Denge. Çocuk ve ergen psikolojisi alanında çalışıyorum. Özellikle oyun terapisi üzerine yoğunlaşıyorum. Bugün size bir seans hikâyesinden bahsederek bu yöntemin nasıl işlediğini paylaşmak istiyorum. Soru: Oyun terapisi nedir ve çocuklara nasıl bir fayda sağlar? Uzm. Psk. Serra Nimet Denge: Oyun terapisi, çocukların oynayarak kendi yaşam deneyimlerinden, duygularından ve düşüncelerinden parçalar getirdiği bir terapi yöntemidir. Biz terapistler bu parçaları birleştirip çocuğun kendi iyileşme sürecine eşlik ederiz. Çocuklar çoğu zaman sözcüklerle değil, oyunla konuşur. Oyuncaklar ise onların kelimeleridir. Soru: Bahsettiğiniz hikâyedeki çocuk kimdi? Uzm. Psk. Serra Nimet Denge: Leyla, 7 yaşında, 2. sınıf öğrencisiydi. Uzun süredir devam eden alt kaçırma problemi nedeniyle ailesi tarafından kliniğimize getirilmişti. Anne ve babası üç yaşındayken ayrılmış, bakımını annesi ve anneannesi birlikte üstlenmişti. Babası da hafta sonları ilgileniyordu. Aslında aile içinde iş birliği vardı ama Leyla’nın yaşadığı duygusal yükler vardı. Soru: Seanslarda neler yaşandı? Uzm. Psk. Serra Nimet Denge: İlk seanslarda mutfak oyuncakları ve bebeklerle oynuyordu. Fakat ara sıra silah gibi oyuncaklara dokunuyor, ilgilenip bırakıyordu. Altıncı seansa geldiğimizde ise silahla daha uzun süre oynadı. Beni “vuruyor”, ben de rol gereği yere düşüyordum. İlk başta titredi, sonra tekrar tekrar aynı sahneyi canlandırmaya başladı. Bu, hayatında ilk kez kontrolün onda olduğu bir andı. Soru: Peki bu davranışlar size ne anlatıyordu? Uzm. Psk. Serra Nimet Denge: Çocuk, hayatında kontrol edemediği pek çok şey yaşamıştı. Boşanma, değişen düzen… Oyun odasında ise kuralları o koyuyordu. “Sen suçlusun” dediğinde aslında içindeki öfkeyi ve yaşadığı adaletsizlik hissini ifade ediyordu. Oyuncak kelepçe taktığında, “suçluları” kontrol altına alıyordu. Bu, onun güçlendiğini ve duygularını somutlaştırabildiğini gösteriyordu. Soru: Oyun terapisinde sessizlik nasıl bir rol oynar? Uzm. Psk. Serra Nimet Denge: Bazı çocuklar konuşmaz, ama çok şey anlatır. Onları eleştirmeden, yargılamadan dinlemek gerekir. Terapide en önemli şey, çocuğun kendini güvende hissetmesi. Çünkü güven, duyguların ortaya çıkmasını sağlar. Soru: Son olarak, bu hikâyeden aileler ne öğrenmeli? Uzm. Psk. Serra Nimet Denge: Çocuğunuzun sessizliğini “anlatmak istemiyor” diye yorumlamayın. Belki de en çok o anlatmak istiyordur. Onlara alan tanıyın, duygularını ifade etmesine izin verin. Çünkü herkesin ihtiyacı anlaşılmak ve olduğu gibi kabul edilmektir.