Bugün yine mesaj kutuma benzer cümleler düştü: “Hocam, çok yoruldum. Güçlü görünmekten yoruldum. Herkese iyi gelmekten, kimseye derdimi anlatamamaktan yoruldum.”   Ah güzel kardeşim… Biliyorum, insan bazen çok yoruluyor. Ama bil ki, en çok yorulduğun anlar, aslında Allah’a en yakın olduğun anlardır. Çünkü acizliğini fark ettiğinde, kudreti fark edersin. Çünkü çaresizliğini hissettiğinde, Çare’yi ararsın.    Rabbimiz buyuruyor ki:    “Dua edin, icabet edeyim.” (Mü’min, 60)   Bak… Dua, dille söylenmekten önce, kalple hissedilir. Bazen konuşmaya halin olmaz. Sadece gözlerinden yaş akar, yüreğinden sessiz bir dua yükselir. İşte bil ki; o sessiz dua, en gür dua olur.    Yorulduğun Zaman Ne Yapmalısın?   1. Dur. Sessizleş. Gözlerini kapa, derin nefes al.     2. Başını semaya kaldır. Kelimelerin yoksa bile, kalbini aç.     3. Şunu de: “Allah’ım, ben bilmiyorum. Sen bilensin. Ben yapamıyorum. Sen yapansın. Ben yoruldum. Sen dinlendiren, rahmet edensin.” ---  Son Söz: Ey yorgun kalp… Bil ki; kimse seni anlamasa da, Rabbin anlar. Kimse elinden tutmasa da, Rabbin tutar. Kimse duymasa da, O duyar.