Statlar dolu, ses sistemi güçlü, LED ekranlar parlak… Ama o eski coşku yok. Çünkü futbol artık oyuncularla değil, algoritmalarla oynanıyor. Taraftar eskiden takımın bir parçasıydı. Artık sadece “müşteri” muamelesi görüyor. Kombine satılırken kıymetli, ama derdini söyleyince “provokatör”… Oysa tribün dediğin; çocukken babanla ilk gittiğin, gol olduğunda sarıldığın, küme düşünce gözyaşı döktüğün yerdir. Bir takımı sevmek; renklerine değil, hatıralarına bağlanmaktır. Bugün takımlar forma değiştirir gibi sponsor değiştiriyor. Ama taraftar hâlâ aynı atkıyla, aynı duayla bekliyor: "Belki bu yıl olur…”   Futbol eğer sadece skor ve istatistikse, neden hâlâ gönül kıran mağlubiyetler yaşıyoruz? Çünkü futbol bir oyun değil; bir aidiyet meselesidir.  “Taraftar yoksa, futbol sadece koşanların teriyle kalır. Gönül olmadan oyun tamamlanmaz.”  Yusuf Tandoğan   1. Taraftar sadece seyirci değil; takımın ruhudur. 2. Modern futbol duygudan uzaklaştıkça, tribünler kimliksizleşiyor. 3. Takımı büyüten başarı değil, taraftarın sadakatidir.