Her şey kalpte başlar, kalpte biter.
Bir insanın kalbine girmek… öyle kolay değildir.
Bazen bir tebessümle girersin, bazen bir cümleyle, bazen de susarak…
Ama girdin mi? Orası artık dünyadan bir köşe olur sana.
Bugün dua aldın mı?
Cevabı içinden ver…
Eğer birinin kalbine temas ettiysen, birinin gözündeki yükü hafiflettiysen, birini yargılamadan dinlediysen, bir çocuğun başını okşayıp bir yaşlının duasına ortak olduysan; o günün bereketi sana yeter.
Zira Efendimiz (s.a.v.) buyurur:
“Müminin mümine tebessümü sadakadır.”
Kalplere sadaka vermeyi unuttuk.
Lafla çok şey söylüyoruz ama bir yüreğe dokunamıyoruz.
Çünkü niyet yok, samimiyet yok, içtenlik yok…
Bilesin ki, bir kalbi kırmak Kâbe’yi yıkmak gibidir. Ama bir kalbi onarmak? İşte o cennete köprü kurmaktır.
Kapanışta Bir Dua
Allah’ım…
Bize sevilenlerden değil,
Sevenlerden eyle.
Kalplere yük değil,
İyilik eyle…