Hayat, ince bir cam gibi… Bazen bir söz, bazen bir bakış bile çatlatır insanın içini. Ne var ki kırıldığımız kadar, kimi zaman da kıran oluruz farkında olmadan. Münir Aydın olarak hep şuna inanırım: Gerçek olgunluk, “haklıyım ama susuyorum” diyebilmektir.
Zamanın ruhu bizi hızla tüketirken, ilişkilerimizi de incitiyoruz. Özellikle en çok sevdiklerimize… Oysa Peygamber Efendimiz (s.a.v) “Müslüman, elinden ve dilinden emin olunan kimsedir.” buyurmuştur. Kalp kırmak, Kâbe’yi yıkmaktan daha ağırdır denmiş ya… Bu söz sadece bir mecaz değildir, ruhun hassas terazisidir.
İnsan bazen susmalı… Kimi zaman kalbini korumak için, kimi zaman da başkasının kalbini incitmemek için. Unutmayalım ki affetmek büyük bir erdemdir ama kırmamak daha da büyüktür. Ve unutmayalım ki her kırık kalpte, bir dua ya da bir sitem yaşar.
“Kırmadan yürümek, bazen yürümekten daha zordur. Ama kalbimizi diri tutan da o zorluktur.”