Kalp dediğimiz o küçücük yer, bazen Allah’ın nazargâhı, bazen de kulun dünyasını yıkan fırtınaların merkezi olabilir. Peki biz, bir kalbi kırarken aslında neyi yıkıyoruz? Allah'ın Evi mi, Kulların Kalbi mi? Kâbe, mübarek bir mekândır. Her Müslümanın yöneldiği, tavaf ettiği, gözyaşlarıyla secdeye kapandığı bir yerdir. Ama bir söz vardır ki, Allah dostları bu sözü yıllardır tekrar eder: “Bir kalbi kırmak, Kâbe’yi yıkmaktan daha büyük bir günahtır.” Bu sözün aslı hadis değildir; ama taşıdığı mana, İslam’ın özüdür. Çünkü Kâbe’yi yıkmakla sadece taşları yıkarsın, ama bir kalbi yıktığında, bazen bir insanın imanını, duasını, umudunu yerle bir edersin. Efendimiz (sav) Nasıl Kalp Korurdu? Peygamber Efendimiz (s.a.v), en çok da insanların kalplerine dikkat ederdi. Bir gün bir köle getirilir huzuruna. Dişleri kırık, üstü başı perişan. Sahabe ona yüz çevirmiş. Ama Allah Resûlü (s.a.v) onu yanına oturtur. Üstünü düzeltir. Ona dua eder. Ve şöyle der: “Siz, insanların dışına bakarsınız. Allah ise kalplerine bakar.” İşte bu yüzden, bir insanın gönlünü incitmek, onu hor görmek, küçümsemek büyük bir vebaldir. Bir Kalbi Kırmanın Bedeli Gün gelir, kalbini kırdığın birinin duası seni bulur. Gün gelir, ağzından çıkan bir söz, karşındakinin iç dünyasında onarılmaz yaralar açar. Ve gün gelir, o kalp Allah’a şöyle yalvarır: “Rabbim! Beni kırdılar. Sen beni onar.” Allah da der ki: “Senin hakkını ben alacağım.” Peki Ne Yapmalı? Kalpleri tamir edelim. Özür dilemeyi, gönül almayı öğrenelim. Birbirimize güzel söz söylemeyi alışkanlık hâline getirelim. Susmamız gereken yerde susalım, konuşmamız gereken yerde de kalbi gözeterek konuşalım. Bir kalbi tamir etmek, bir camiyi yeniden inşa etmekten daha hayırlı olabilir. Çünkü Allah’ın baktığı yer, göğsümüzde taşıdığımız o kalptir. Onu kirletmeyelim. Allah gönüllerinize ferahlık versin.