Hayat…
Ne uzun, ne de kısa. Aslında bakarsan, sadece bir an.
Bir kapıdan girip öbür kapıdan çıkmak gibi. Dün çocukken oynadığın sokak, bugün hatıra oldu.
Dün yanında olanlar, bugün ya uzak ya yok.
Dünya böyledir işte; hiçbir şey kalıcı değil.
İnsanoğlu kalıcı sanır her şeyi. Malı, makamı, gençliği…
Oysa hepsi emanettir. Her emanet gibi vakti gelince geri alınır. Kur’an’da buyurulur:
“Her nefis ölümü tadacaktır.” (Al-i İmran 185)
Düşünsene… Bir gün gelecek, bugün dert ettiğin hiçbir şeyin anlamı kalmayacak.
Ne kaygılar, ne kırgınlıklar…
Sadece amellerin kalacak.
O yüzden bu geçici dünyada kalıcı işler yap.
İyilik yap, güzel söz söyle, kimsenin kalbini kırma. Çünkü kalpler de emanettir.
Hayat geçicidir kardeşim.
Ama güzel yaşanırsa, ebediyeti kazanma vesilesidir.
Ölümü hatırlamak, hayatı değersizleştirmez; aksine her anını kıymetli kılar.
“Dünya misafirhane, ölüm kapı, ahiret yurt…
Unutma, yolcusun.”