Sabah namazından sonra balkona çıktım. Sokak lambaları hâlâ yanıyordu, kuşlar ise çoktan uyanmıştı. Onlara baktım uzun uzun… Özgürdüler. Karnını doyurmak için, yuvasını kurmak için, sadece Allah’a güveniyorlardı.   O an düşündüm: Biz kimin için yaşıyoruz?   Her gün daha çok çalışıyoruz. Daha çok kazanmak, daha çok harcamak, daha çok takdir edilmek istiyoruz. Ama “Daha çok Allah rızası için ne yaptım?” diye sormayı unutuyoruz.   Kur’an’da buyuruluyor ki:   “De ki: Benim namazım, ibadetlerim, hayatım ve ölümüm âlemlerin Rabbi Allah içindir.” (En’âm, 162)   Hayatın Sahibi Kim?   Sahip olduklarımızın sahibi biz değiliz. Ev, araba, iş, makam, insanlar… Hepsi bir gün elimizden çıkacak. Bize kalan tek şey, O’nun rızası için yaptıklarımız olacak.    Bugün Kendimize Soracağımız Soru:   – Bu sabah hangi niyetle uyandım? – İşimi sadece para için mi yapıyorum, yoksa hayra vesile olmak için mi? – Kalbimde Allah’a ayırdığım ne kadar yer kaldı?    Son Söz: Ey gönlüm, unutma… İnsanlar için yaşarsan yorulursun. Kendin için yaşarsan yetinemezsin. Allah için yaşarsan huzur bulursun.