İnfak…
Bugünlerde unutulan bir kelime. Sadaka verirken bile reklam yapmanın peşinde olduğumuz bir zamanda, infak gönülden vermektir.
Gizlice, karşılık beklemeden, sadece Allah rızası için…
Çünkü paylaşmak, sadece alanın ihtiyacını gidermez.
Asıl verenin kalbini yumuşatır.
Veren insan, nimetin sahibinin kendisi olmadığını bilir. “Benim” demekten vazgeçer.
İşte o zaman ruhu hafifler, kalbi huzur bulur.
Peygamber Efendimiz (sav) buyuruyor ki:
“Sadaka malı eksiltmez.”
Çünkü insan verince eksileceğini sanır.
Oysa veren, bereket bulur. Veren, kalbindeki cimrilikten kurtulur. Ve en önemlisi, veren insan duası bol insandır.
Bugün kendine sor: Sahip olduklarından neyi paylaştın?
Bazen bir tebessüm bile infaktır.
Bazen bir güzel söz… Çünkü infak, sadece maldan verilmez; gönülden de verilir.
“Paylaşmak, ihtiyaç sahibinin yüzünü güldürür; verenin ruhunu da…”