Herkesin dilinde aynı cümle: “Vaktim yok.”
Oysa zaman hep var. Sadece kime ait olduğunu bilmiyoruz.
Sabah kalktığımızda o günü kimin için yaşadığımızı sorgulamıyoruz.
İşe yetişmek, faturaları ödemek, telefonlara cevap vermek…
Gün bitiyor, gece oluyor, bir bakıyoruz ki yaşamak aklımıza bile gelmemiş.
Zaman yönetimi, plan defterlerine yazılan hedeflerden önce, insanın kendine sorduğu bir soruyla başlar: “Bugün ben ne için varım?”
Eğer cevabın yoksa, zaman da yok. Çünkü zamanı olan değil, amacı olan yaşar.
Amacı olmayanınsa günü bile yoktur, her anı başkalarının isteğiyle dolar.
Unutma, zaman su gibidir. Akıp gider.
Ama bir bardağa doldurursan değer kazanır.
Hayat da öyle.
Zamanını dolduramadığın anlar, boşa akmış bir ırmak gibidir.
“Zaman su gibi akar; yön vermeyenin elinden kayar.”