Bugün sabah kahvemi içerken, camdan dışarı baktım. Karşı apartmanın balkonunda bir teyze çiçeklerini suluyordu. Bir an durdu, sardunyaların kırmızı yapraklarına dokundu, gülümsedi. Öyle sahici, öyle gönülden bir gülümseme ki… O an anladım: İnsan mutluluğu büyük şeylerde ararken, küçük sevinçleri kaçırıyor.   Her gün daha çok para, daha iyi telefon, daha yüksek mevki istiyoruz. Ama unuttuğumuz bir şey var: Huzur, sahip olduklarımızda değil; fark ettiklerimizde.   İBugün Ne Yaptın?   – Sabah güne uyanabildin mi? – Bir bardak suyu kana kana içebildin mi? – Sevdiğin birinin sesini duydun mu? – Gökyüzüne baktın mı?   Bunların her biri sana verilen hediyeler. Ancak biz, paketi açmadan yenisini istiyoruz. Bu yüzden de hiçbir zaman doyum yaşamıyoruz. Kalbimizde açlık büyüyor, ruhumuz küçülüyor.    Küçük Sevinçleri Fark Etmek İçin:   1. Günde beş dakikanı sessizliğe ayır.     2. Sahip olduklarını yaz.     3. Şükret. Şükür, küçük sevinçleri büyütür, kalbine huzur indirir.    Son Söz: Ey insan, unutma… Büyük mutluluklar peşinde koşarken, kapının önündeki sardunyanın güzelliğini fark edemiyorsan, gerçek huzur senden hep bir adım önde olacak.