Affetmek…
Çoğu insan affetmeyi karşı tarafa yapılan bir iyilik sanır.
Oysa affetmek, en çok insanın kendi ruhuna yaptığı iyiliktir.
Kırgınlık, öfke, intikam duygusu…
Kalbi karartan, zihni yoran yüklerdir bunlar.
Affetmek, o yükleri bırakmaktır. Geçmişte yaşanan bir acıyı, her gün yeniden yaşamanın önüne geçmektir.
Affetmek, yaşananı haklı görmek değil, onu değiştiremeyeceğini kabullenmektir.
Psikolojik olarak affeden insan, daha az stres yaşar, daha huzurlu uyur, daha mutlu olur.
Çünkü affetmeyen insan, geçmişte hapsolur; affeden insan, geleceğe yürür.
“Affetmek, karşındakini değil, kendini özgür bırakmaktır.”